Stop met het stelen van Dromen. “Creativiteit is nu net zo belangrijk als analfabetisme”. Leiden wij op voor morgen of voor gisteren? Waarom krijgen wij niet het beste uit onze medewerkers?

Toeval of toch niet, de afgelopen weken kwam ik op verschillende manieren in aanraking met het onderwijs. Het was verhelderend, confronterend, beslist inspirerend en soms zelfs emotionerend. Twee weken geleden hoorde ik Maurice de Hond in De Wereld Draait Door vertellen over zijn nieuwe initiatief: de Steve Job school. Van Seth Godin kreeg ik het (gratis) e-book Stop Stealing Dreams onder ogen. Alleen de titel al. En tenslotte zag ik de video’s van Ken Robinson, zeer, zeer indrukwekkend en nog erg komisch ook. In de categorie: Must See It.

De Steve Job School
Maurice de Hond is een van initiatiefnemers van de Steve Jobschool. De aanpak is gebaseerd op vier hoofdelementen: 1. Elk talent wordt gekend. 2. De school is een combinatie van een fysieke en een virtuele school. 3. Het onderwijs is gericht op het verwerven van 21e eeuw vaardigheden zoals creativiteit, innovatief en kritisch denken, problemen oplossen, samenwerking en sociale- en motorische vaardigheden. En het laatste hoofdelement: de school is via de community verbonden met ouders, bedrijven, instellingen en anderen en dit moet de kwaliteit van het onderwijs versterken.

In deze animatie kun je in 5 minuten kennismaken met de aanpak van de Steve Jobs school.

En ja, natuurlijk kun je allemaal argumenten verzinnen waarom de Steve Jobs geen goed initiatief zou zijn, maar ik zie veel kansen en voordelen.

Stop Stealing Dreams
Ook werd ik gewezen op het (gratis) e-book Stop Stealing Dreams (klik hier om het te downloaden) van Seth Godin. Een geweldige titel. Godin heeft, als marketing man, meer dan 12 wereldwijde bestsellers geschreven over hoe onze maatschappij fundamenteel verandert door de impact van internet. En dat massa marketing, massa communicatie, massa merken en de grote media en tv instituties niet langer meer de pijlers zijn van onze toekomst. Net zoals het van bovenaf gedicteerde en gestandaardiseerde onderwijs.

Godin haalt Deborah Kenny aan, oprichtster van de Harlem Village Academy, nu een netwerk van scholen in New York. Centraal in haar aanpak staat het creëren van een onderwijscultuur waar getalenteerde leraren en docenten worden aangetrokken die de vrijheid en verantwoordelijkheid krijgen om hun passie voor leren, ontwikkelen en hun vak over te brengen op de studenten. Eigenlijk weten wij het al jaren: die ene docent die zo boeiend over zijn vak kan vertellen. En het was dezelfde klas die in deze les wel rustig was, oplette en op het puntje van de stoel zat. Deborah Kenny en haar team doen dit (en met minder geld).

Creativiteit is nu net zo belangrijk als analfabetisme
Waarom krijgen wij niet het beste uit de medewerkers? Volgens Ken Robinson komt dit doordat wij worden opgeleid tot goede werkers, in plaats van creatieve denkers. Hij zegt: “Creativity now is as important in education as literacy, and we should treat it with the same status.” De presentaties van Robinson gedurende de Ted Conferences (waarvoor selectieve en hoogstaande sprekers worden uitgenodigd) zijn door ruim 12,5 miljoen mensen bekeken. De video’s duren ieder 18 minuten, maar zijn de moeite meer dan waard. Pak er lekker een kop koffie of thee bij. Hier de links: video 1, video 2 envideo 3.

Voor degene die dit zichzelf niet gunnen, hieronder nog een paar uitspraken van Robinson uit de video’s:

  • “Every education system on Earth has the same hierarchy of subjects: at the top are mathematics and languages, then the humanities, and the bottom are the arts”
  • “I believe this passionately: that we don’t grow into creativity, we grow out of it. Or rather, we get educated out if it.”
  • “There isn’t an education system on the planet that teaches dance everyday to children the way we teach them mathematics. Why?”
  • “Many highly talented, brilliant, creative people think they’re not — because the thing they were good at at school wasn’t valued, or was actually stigmatized.”

Paradoxaal
Het is allemaal ook nog paradoxaal. De tijd van het One Size Fits All is namelijk allang voorbij en is bijna de doodsteek voor veel organisaties. Mede dankzij de globalisering en de technologische ontwikkelingen is het aanbod van aanbod van producten en diensten enorm. Het zijn bulkgoederen (gemeengoederen of commodities) die niet of nauwelijks van elkaar te onderscheiden. En dan worden wij prijskopers. Gevolg: de aanbieders halen minder omzet en winstmarge en er blijft dus geen geld over om nieuwe, unieke producten te ontwikkelen. Zie hier de Catch22. En vergis je niet, dit gaat niet alleen op voor laag geprijsde artikelen zoals brood, boter en suiker, maar ook voor kranten, tijdschriften, televisieprogramma’s, vakanties, trainingen, verzekeringen, winterbanden en ga zo maar door. Hoe hevig is jullie concurrentie? En hoe onderscheidend zijn jullie human resources?