Sinds korte tijd ben ik ook twitteraar. Lange tijd heb ik het kunnen vermijden, maar ik kan mijzelf niet meer als HR bedrijfskundige serieus nemen als ik niet met de tijd meega. Toch ben ik nog wel voorzichtig. Ik heb het beeld dat er toch via Twitter te veel -voor mij- onzinnige privé informatie de wereld in wordt geslingerd. Dat iemand vertelt dat ie van een lekker dagje strand geniet. Of dat iemand een drukke dag op kantoor had. Of ‘weer thuis is’. Tsja… Om over de hoeveelheid vacatures van de vakbladen of communities nog maar te zwijgen.

Nu bestaat de follow en unfollow knop; dus ik heb zelf in de hand wie ik volg. Zou je zeggen. Voor mij zou Twitter een medium zijn om vakmatig te inspireren en geïnspireerd te worden. Het valt mij echter op, dat er toch nog een hoop professionals hun privé beslommeringen ook tweeten. Het zou mooi zijn als ik dit van hun serieuze berichten kan scheiden, want die wil ik wel graag lezen. Is daar niet een App voor?

‘Wij moeten gaan twitteren; kunnen wij vacatures mee invullen’, hoor ik op de nodige HR en Communicatie afdelingen. Ja. En nu? Een account is in twee minuten gemaakt. Iets lastiger is het om (de juiste!) followers krijgen en (interessante) tweets sturen. Of is de volgorde juist omgekeerd? Ik ben ook heel benieuwd -net zoals bij de talloze nieuwsbrieven- hoeveel tweets daadwerkelijk gelezen worden. Ik ga hier niet beweren dat Twitter niet een geschikt medium is om in te zetten in je arbeidsmarktcomunicatie. Maar HR en Communicatie doen er verstandig aan zich eerst af te vragen:

  • Wie willen wij met Twitter bereiken?
  • Kunnen wij deze doelgroep überhaupt met Twitter bereiken?
  • Met welke strategie en boodschappen gaan wij de volgers boeien?
  • Hoe gaan wij het twitteren praktisch organiseren?
  • Hoe gaan wij de resultaten meten (is het medium rendabel?)

Oftewel, bezint er gij begint.

En van mij hoef je dus geen privé berichten te verwachten.